გივი ლიქოკელს
როგორ უეცრად მოფრინდა თოვლი,ჩუმი დღეების ერთი მოწილე...მთამ მოიხურა ნისლი,როგორც მხედარმა თორი,თვალები ცასთან დავაქორწინე...როგორ უეცრად მოფრინდა თოვლი.იქ, მთების იქით,უცაბედად ჩაქრა დაისი,საარაგვოზე აშრიალდაქარი აშარი...წამოიმართე ხევსურული სიდარბაისლით,წამოიმართე და მთასავითმკერდი გაშალე...იქ, მთების იქით,მნათობივით ჩაქრა დაისი...ამოთქვი დინჯად სიტყვაჩემი გულის სამყოფი,სულ სხვა სითბოა,სხვა დარდი მთებში...მიკითხე ბერნსი,სული ლექსებს ამოაყოლე,გული, რომელიც გეჭირა პეშვით...გული, კეცივით გახურებული,ვინა თქვა, ძმაო,სიყვარული გახუნებული...როგორ უეცრად მოფრინდა თოვლი.მიკითხე ვაჟა,-მე ვიხსენებთრთოლით მაშინდელს...სიმღერა, ბროლის ჩანჩქერივითხევში ჩაფშვნილი,ქალაქში თუთარჩელასავითისევ მამშვიდებს.ალალი იყო პურ-მარილიც,რომ დავფიქრდები,გახსოვს?-გითხარი:თქვენი მთები წყალივით მსვამენ...გამომყვა ბარად კაფიები-მარგალიტები,ჟიპიტაურით სავსე ყანწშიჩაკლული ღამე......როგორ უეცრად გაფრინდა თოვლი.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
No comments:
Post a Comment