***

დავიღალე და გადამეღალა
სულიც, სხეულიც, როგორც ქვეყანას...
ირგვლივ გარემო ცოდვით დამძიმდა
და უფრო მეტად ყოფნა გაჭირდა.
და ეს სამყაროც ისე გაცივდა,
ამაზე ფიქრი უკვე არც მინდა...
მაინც რამდენი უნდა გაგრძელდეს,
მაინც როდემდე-ჯვარცმა ჯვარცმიდან...
მაინც რამდენი უნდა იდარდო,
უნდა იტანჯო და იქვითინო.
ეს ყველაფერი მაინც როდემდე
პატიმარივით უნდა ითმინო.
ეს შენი წილი მცირე სიცოცხლე,
ვის უნდა უძღვნა და შეალიო;
მაინც რამდენი შხამი, სამსალა,
რამდენი თასი უნდა დალიო...
სიკვდილო, დავრჩი უფლის ამარა,
მცრის ულმობელი დროის საცერი
და შენი ღია თვალი-სამარე,
როგორც მსტოვარი, სულში ჩამცქერის...